UM Świętochłowice przyjazny niepełnosprawnym

Samodzielne załatwianie spraw urzędowych to dla osób niepełnosprawnych prawdziwa gehenna. Zanim zaczną bowiem poruszać się w gąszczu skomplikowanych przepisów, muszą rozwiązać inny, znacznie poważniejszy problem- z poruszaniem się po samym urzędzie. W Świętochłowicach ma być lepiej, a właściwie jest, bo od czasu, gdy radnym został Marcin Bawej urząd już stał się bardziej przyjazny dla osób, które poruszają się na wózkach. Ale potrzeby nadal są ogromne.

Już wkrótce w magistracie zostanie zamontowany schodołaz, który umożliwi osobie niepełnosprawnej, poruszającej się na wózku inwalidzkim, dostanie się na górne piętro. Do tej pory mieszkańcy ci mo-gli poruszać się tylko po parterze. Schodołaz będzie udostępniany przez przeszkolonego do jego obsługi pracownika urzędu. Sprzęt będzie kosztował 16 tysięcy złotych. Radny Marcin Bawej podkreśla jednak, że nie załatwi on problemu do końca. Jego zdaniem, rozwiąże go dopiero montaż windy. - Wiemy jak wyglądają długie schody w naszym urzędzie. Winda przydałaby się też kobietom, które muszą wnosić wózki z dziećmi - mówi. - To samo dotyczy osób poruszających się o kulach, czy starszych, dla dla których pokonanie tych schodów to spory kłopot.

Na górnym piętrze została już przystosowana toaleta. Z myślą o osobach niepełnosprawnych poszerzono drzwi i wózkowicze bez problemu mogą dostać się do toalety. W sali sesyjnej wymontowano krzesełka, aby wózek mógł bez trudu podjeżdżać w każde miejsce. - Jeżeli w tak krótkim czasie udało się załatwić kilka spraw, to mam nadzieję, że teraz nie osiądziemy na laurach i dalej będziemy szli w tym kierunku. Trzeba to robić etapami - uważa Bawej.

W mieście jest jednak sporo innych instytucji, z których niepełnosprawni samodzielnie korzystać nie mogą. Wśród nich są m.in. Ośrodek Pomocy Społecznej, Urząd Stanu Cywilnego, Ośrodek Sportu i Rekreacji Skałka, Centrum Kultury Śląskiej w Lipinach i Zgodzie oraz niemal wszystkie filie Miejskiej Biblioteki Publicznej i administracje w Lipinach i Chropaczowie. - W ostatnich latach. kiedy Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych miał więcej pieniędzy na różne programy, łatwiej było dostać dofinansowania na likwidacje barier architektonicznych. Jednak nikt o tym wtedy nie myślał i dużo pieniędzy przepadło - mówi Marcin Bawej. - Zaprzepaszczono też szansę, jaką dawało pozyskanie funduszy europejskich. Unia dla niepełnosprawnych daje przecież najwięcej.

Jak się więc okazuje, obecność osób niepełnosprawnych we władzach, to w naszym kraju jeden z najlepszych sposobów, aby zastosowano wytyczne z prawa budowlanego obowiązującego od 1994 roku. Podobne historie przeżyli obecni posłowie na wózkach np. Sławomir Piechota, czy Marek Plura. To dla nich dostosowywano urzędy, które dziś służą całej społeczności. Piotr Pawłowski, prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Integracji w ogóle nie odwiedza miejsc, w których nie ma podjazdów. - Dopiero gdy od-mawiam, gospodarze myślą o dostosowaniu budynku - tłumaczy. - Mój wózek elektryczny jest bardzo ciężki, a wnoszenie uważam za odbieranie mi wolności i godności. Najbardziej boli, że w momencie remontu, czy powstawania jakiejkolwiek inwestycji często zapomina się o dostępności dla osób z niepełnosprawnością lub też robi się to bardzo nieumiejętnie, marnując parafialne, publiczne, czy samorządowe pieniądze - dodaje.
Pawłowski podkreśla też, że likwidacja barier to przede wszystkim sprawa samorządu. - Wcale nie chodzi o jednego czy drugiego radnego na wózku, lecz o wszystkich mieszkańców - uważa. - Jeżeli jednak obecność niepełnosprawnych w polityce powoduje, że nasze miejscowości zaczynają być coraz bardziej dostępne dla wszystkich mieszkańców, to niech kandyduje nas jak najwięcej.